16.04.2020
Urodziny wybitnych piłkarzy. To oni tworzyli historię Zagłębia
Zaczął od krycia Bońka
Janusz Koterwa - ur. 16 kwietnia 1958 w Zawierciu. Wychowanek KS Wysoka, skąd przybył do Zagłębia w 1975 do drużyny juniorów za kadencji Mariana Masłonia. Pozycja na boisku - środkowy obrońca, pseudonim - "Długi", "Przecinak". Debiut w I lidze - 31 sierpnia 1977 z Widzewem w Łodzi (3:1), gdy od trenera Józefa Gałeczki dostał zadanie indywidualnego krycia Zbigniewa Bońka.
Pierwsza (i jedyna) strzelona bramka - 8 sierpnia 1981 z Szombierkami w Bytomiu (3:2). W latach 1977 - 87 w I lidze 208 m (1 br), w II lidze 14 m , w PP 14 m i 2 m w PZP. Łącznie zagrał w Zagłębiu w 238 oficjalnych meczach i strzelił 1 bramkę. Zdobył Puchar Polski (1978). Latem 1987 na jeden sezon odszedł do III-ligowego AKS-u Niwka i także na jeden sezon do MCKS-u Czeladź, od 1989 przez 4 lata w GKS Bełchatów (awans do II ligi w 1991).
W Bełchatowie rozpoczął także pracę trenera - jako asystent Władysława Łacha (awans do I ligi w 1995) oraz Krzysztofa Pawlaka. Szkolił piłkarzy lokalnych zespołów Warty Osjakow, Almy Grocholice i LZS Domiechowice. Obecnie mieszka w Sosnowcu. Jako piłkarz Zagłębia po razie zagrał w młodzieżowej reprezentacji Polski i kadrze B.
- Przyszedł do klubu z dużymi niedostatkami piłkarskimi, ale ustawiczną pracą poczynił
duże postępy - opowiada o Koterwie Leszek Baczyński, honorowy prezes Zagłębia. - Stale się uczył, chłonął każdą wiedzę i radę, chętnie przyjmował do siebie wszelkie nowinki. Z czasem pozwoliło mu to osiągnąć wysoki ligowy poziom. Twardy, agresywny styl grania przyniósł mu przydomek przecinak. Przez kilka sezonów pewny punkt drużyny (doczekał się też funkcji kapitana). Przeżył dwie ciężkie kontuzje złamania nogi, ale zawsze wracał do odpowiedniej formy - tak charakteryzuje Koterwę prezes Baczyński.
3-krotny wicemistrz Polski
78. urodziny obchodzi z kolei Eugeniusz Szmidt (na zdjęciu drugi od lewej w górnym rzędzie). Ten znakomity piłkarz Zagłębia Sosnowiec 3-krotnie zdobył ze swoim klubem wicemistrzostwo Polski oraz Puchar Interligi Amerykańskiej.
Ten wychowanek Górnika Radlin urodził się 16 kwietnia 1942 roku. Właśnie z Radlina przybył do Zagłębia latem 1963 roku. Pozycja na boisku - początkowo napastnik na skrzydle, później lewy lub środkowy obrońca, pseudonim - Gienek.
Debiut w I lidze - 8 września 1963 z Polonią Bytom w Sosnowcu (3:0) i od razu strzelił pierwszą bramkę! W latach 1963 - 1974 w I lidze 214 m i 17 br. Ponadto 27 m w PP, 2 m w PZP, 2 m w PUEFA oraz 19 m (1 br) w Intertoto. Łącznie wystąpił w 264 oficjalnych meczach i strzelił 18 bramek. Trzykrotnie zdobył wicemistrzostwo Polski (1964, 1967, 1972) i Puchar Interligi Amerykańskiej (1964). Był kapitanem drużyny. W reprezentacji młodzieżowej rozegrał 1 mecz. Jesienią 1974 wyjechał do francuskiego II - ligowego FC Boulogne, gdzie przez trzy sezony należał do wyróżniających się napastników. W 98 meczach zdobył 10 bramek (za RetroFutbol.pl - Polscy piłkarze w lidze francuskiej aut. Mariusz Chodała). Po powrocie do kraju, przez kilka lat pełnił w Zagłębiu funkcję kierownika I drużyny lub wiceprezesa d/s piłki nożnej.
W programie sportowym z meczu I ligi Zagłębie - Górnik Zabrze w Czeladzi (17 XI 1974) czytamy:
- Eugeniusz Szmidt grał w Sosnowcu nieprzerwanie od 1963 roku. Najpierw na skrzydle. Szybki, bardzo dynamiczny przysparzał nawet najlepszym obrońcom sporo kłopotu. Zdobył w ligowej karierze 17 bramek. Nie wszystkie w latach, kiedy występował na flance. Później zaczął się powoli wycofywać do tyłu. Znakomite warunki fizyczne, dobra gra głową predystynowała go do przyjścia z odsieczą Bazanowi. Razem tworzyli świetną parę, znakomicie się uzupełniającą. Gienek grał w środku obrony i na lewej stronie. Chętnie włączał się do akcji ofensywnych, nie tylko w myśl przysłowia - natura ciągnie wilka do lasu. Wymagały tego zadania nowocześnie grającego obrońcy.
Eugeniusza Szmidta wspomina Władysław Szaryński, który grał z nim w Zagłębiu niecały rok. - Gdy Gienek wyjechał na kontrakt zagraniczny do Francji przejąłem od niego opaskę kapitana. To był bardzo solidny obrońca, który miał posłuch w drużynie. Mieszkał blisko mnie w Sosnowcu, ale od kilkunastu lat jego nowym miejscem zamieszkania są Żory. Nie ma z nim bliższego kontaktu - przyznaje popularny "Szarik".
Grał na każdej pozycji
Wojciech Sączek - ur. 17 kwietnia 1958 w Konopiskach k. Częstochowy. Wychowanek LKS Lot Konopiska (pierwszy trener - Andrzej Ziomek), skąd przybył do Zagłębia w 1978. Pozycja na boisku - zawodnik uniwersalny, grał jako napastnik, pomocnik lub obrońca, pseudonim - "Johnny", "Bagietka".
Debiut w I lidze - 29 października 1978 z Gwardią Warszawa w Sosnowcu (2:1). Pierwszy gol 25 sierpnia 1979 z Lechem Poznań w Sosnowcu (3:1). W latach 1978 - 89 w I lidze 196 m i 18 br, w I lidze 83 m i 2 br oraz 17 m w PP. Łącznie w Zagłębiu zagrał w 296 oficjalnych meczach i strzelił 20 bramek. Jesienią 1989 wyjechał do Francji, gdzie występował w lokalnej drużynie, potem była Łazowianka Łazy. Do odradzającego się Zagłębia powrócił w 1995. Swoją postawą na boisku i strzelonymi golami pomógł drużynie najpierw awansować z klasy okręgowej do IV ligi, a potem do III ligi w 1998. Zagrał wtedy 86 meczów i zdobył 41 bramek. Jeszcze jako czynny zawodnik rozpoczął pracę szkoleniową z młodzieżą w Zagłębiu i robi to po dzień dzisiejszy. Obecnie mieszka w Sosnowcu.
- Szczupły, zwinny i szybki zawodnik. Niedostatki w warunkach fizycznych nadrabiał sprytem. Wszechstronny piłkarz, w zależności od potrzeb, potrafił zagrać na każdej pozycji, ceniony przez każdego szkoleniowca i kibiców za skuteczną grę - wspomina Wojtka Józef Gałeczka.
Całej trójce wybitnych Zagłębiaków życzymy dużo zdrowia i 100 lat.
Reprodukcja zdjęć: Andrzej Wydrychiewicz
Źródło: Książka Jacka Skuty Zagłębie Sosnowiec. Historia Piłki Nożnej.